(( خَشنَوتَرِه اَهورا مَزدا  ))

 روز جهانی بهترین پادشاه جهانی که در زمان حکومتش آفتاب و ماهتاب عدالتش را ستودند،

                                                                                                                صاحب مشرق و مغرب

            بر تمام شما فرزندانش مبارک باد.

دل نوشته های دوستان ()

دل نوشته های دوستان ()

دل نوشته های دوستان ()

قلبت که می‌زند، سر من درد می‌کند

این روزها سراسر من درد می‌کند

قلبت که ... نیمه‌ی چپ من تیر می‌کشد

تب کرده، نیم دیگر من درد می‌کند

تحریک می‌کند عصب چشم‌هام را

چشمی که در برابر من درد می‌کند

شاید تو وصله‌ی تن من نیستی، چقدر

جای تو روی پیکر من درد می‌کند

هی سعی می‌کنم که تو را کیمیا کنم

هی دست‌های مس‌گر من درد می‌کند

دیر است پس چرا متولد نمی‌شوی؟!

شعر تو روی دفتر من درد می‌کند

دل نوشته های دوستان ()

و او که در همین نزدیکی است

   سلام به همه ! از همه ی بچه هایی که (بزرگارم شامل میشه ها!!) وبلاگه من رو و این پست رو می بینن خواهش می کنم اگه رشتتون شیمیه یا بوده یا خواهد بود یا به هر نحوی با شیمی رابطه ای دارین می خوام که آی دی من رو اد کنن و واسم آف بزارین و بگین که لطف کردین و می خواین به من کمک کنین  که من جزییات رو اونجا بهتون بگم !

  پیشاپیش از همه ممنون!!!

دل نوشته های دوستان ()

دل نوشته های دوستان ()

..و او که در همین نزدیکی است ...

     امروز در این روز های خزان زده برای تو دوست می نویسم تا در فردا هایم به دادم رسی .شاید برای سخن اول دیر باشد یا به قول یک آفتابی دور باشد ولی از امروز می نویسم و از فرداها ...

    دیروز را به تو ای با وفا معشوق می سپارو تا در تاریکی امروز به دادم رسی و در امروز دیگر تو را معشوق نمی خوانم تو بهترین دوستمی امروز، تو آشناترین غریبه ی دیروز .

مرا اینگونه باور کن...

کمی تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته...

خدا هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته...؟!

نمی دانم مرا ایا گناهی هست..؟

که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست..؟؟؟

مرا اینگونه باور کن....

     برایت اینجا حرف های دل را می گذارم .چرا نمی دانم ؟چگونه نمی دانم ؟ ولی مانند تمام روز های کودکی ام که می نوشتم و تو مرا می ستودی می نویسم ...

    دیروز با تو بودم و امروز بی تو در اندیشه ی توام ، دیروز ستودنی بودی و من تو را آن طور که شایسته ات است امروز می ستایم  باشد که بدانی.

دل نوشته های دوستان ()

عجب صبری خدا دارد:

دل نوشته های دوستان ()

دل نوشته های دوستان ()

مثل نیلوفری ام در شب بودایی خویش

می نشینم به تماشای شکوفایی خویش

رو به ژرفای درون، موج زنان می پیچم

می روم محو شوم در دلِ دریایی خویش

چشم دیدار کسی نیست در آیین? من

بس که در حیرتم از دیدن رؤیایی خویش

مثل یک بید که در چشمه به خود خیره شده ست

چه طربناکم از احساس شناسایی خویش!

چشمه ها! گرم بجوشید و به دریا برسید

تا ببینید در آن آینه ، زیبایی خویش

این چه غوغای غریبی ست که می خوانَدمان

رو به آفاق درخشانِ تماشایی خویش!

وین چه شطحی ست که پیچیده در این حیرتگاه:

سجده کن - روح پرستنده - به یکتایی خویش!

از ازل تا به ابد فرصت شیدایی ماست

زنده ایم از نفس سبز مسیحایی خویش

دل نوشته های دوستان ()