یه پنجره با یه قفس ، یه حنجره بی هم نفس
سهم من از بودن تو ، یه خاطرس همین و بس

توو این مثلث غریب ، ستاره ها رو خط زدم
دارم به آخر می رسم ، از اونور شب اومدم

یه شب که مثل مرثیه ، خیمه زده رو باورم
میخوام تو این سکوت تلخ ، صداتو از یاد ببرم.....................

بزار که کوله بارمو روشونه شب بزارم
باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم

داغ ترانه توو نگام ، شوق رسیدن توو تنم
تو حجم سرد این قفس ، منتظر پر زدنم...................

من از تبار غربتم ، از آرزو های محال................
قصه ما تموم شده ، با یه علامت سوال

بزار که کوله بارمو روشونه شب بزارم
باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم............ 

فکراینم که کوتا ه

هرچنداندک

خاطرم خاطره ا ت رابه آغوش برد

 که دراین مدت کم

توبدانی

رنج خاطرازکیست؟

که تمنای من ازخودخواهی ست

من توراآزردم

که ازخودخواهی خویش

به توگفتم خواها ن توام

به توگفتم که پریشا نم

ازغم دلتنگی تو

وبرای خود

که رها با شم ازاین درد

به توگفتم خواها ن توام

من چه خودخواهم

این تمنای من ازخودخواهی ست

توببخش

که اگررنجا ندم

که اگرخواهش بخشیدنم است

خودخواهم

که گناه رنجا ندن توپاک شود

من برای خود

خواهان توبودم

ببخش !

دل نوشته های دوستان ()