شب است و باز چراغ اتاق می‌سوزد

دلم در آتش آن اتفاق می‌سوزد

در این یکی دو شبه حال من عوض شده است

و طرز زندگی‌ام کاملاً عوض شده است

صدای کوچه و بازار را نمی‌شنوم 

و مدتی است که اخبار را نمی‌شنوم

اتاق پر شده از بوی لاله عباسی

من و دو مرتبه تصمیم‌های احساسی

اتاق، محفظه‌ی کوچک قرنطینه

کنار پنجره ـ بیمار ـ صبح آدینه

کنار پنجره بودم که آسمان لرزید

دو قلب کوچک همزاد همزمان لرزید

چه ناگهانی و ناباورانه آن شب سرد

تب تکلف تقدیر زیر و رویم کرد

نگاه‌های شما یک نگاه عادی نیست

و گفته‌اید که عاشق شدن ارادی نیست

تو حس مطلع رنجیدن و بزرگ شدن

و خط قرمز دنیای کودکانه‌ی من

من و دو راهی و بیراهه‌ها و زوزه‌ی باد

و مانده‌ام که جواب تو را چه باید داد

شب است و باز چراغ اتاق می‌سوزد

به ماه یک نفر انگار چشم می‌دوزد

چگونه می‌رند این مراحل تازه

هزار پرسش و خمیازه پشت خمیازه

هوای ابری و اندوه باید و شاید

هنوز پنجره باز است و باد می‌آید

چقدر خسته‌ام از فکرهای دیرینه

به خواب می‌روم اینجا کنار شومینه

چراغ خانه‌ی ما نیمه روشن است انگار

و خواب‌های تو درباره‌ی من است انگار

چراغ خانه، چراغ اتاق روشن نیست

هنوز آخر این اتفاق روشن نیست